مقایسه اثر کلینیکیosteofos 70 mg نسبت به raloxifene در پیشگیری یا بهبود استئوپوروز اولیه در زنان یائسه مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان بوعلی تهران طی سالهای 89-88

استئوپوروز یا پوکی استخوان یک پروسه سیستمیک اسکلتال است که مشخصه آن کاهش دانسیته استخوانی و کاهش زیرساختهای استخوان بوده که نتیجه آن شکستگی استخوانی در اثر تروماهای خفیف می باشد. با توجه به اینکه شناخت رژیم درمانی مناسب در این زمینه بسیار ضروری به نظر می رسد، در این مطالعه به بررسی اثر دو داروی رالوکسیفن و استئوفوس در پیشگیری و بهبود استئوپوروز در زنان بالای 50 سال و یائسه پرداختیم. مواد و روشها : در این مطالعه که از نوع مداخله ای – تحلیلی است 70 نفر از میان زنان یائسه با سن بالای 50 سال مبتلا به استئوپوروز اولیه مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی تهران طی سالهای 88-89 انتخاب شدند. بیماران در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول از داروی رالوکسیفن به میزان 60 میلی گرم در روز (28 روز در هر ماه) و در گروه دوم ار داروی استئوفوس به میزان 70 میلی گرم در هفته استفاده شد. در تمامی بیماران در ابتدای مطالعه و پس از 3 ماه ، 6 ماه و یک سال از زمان شروع درمان چگالی استخوانهای فمور و مهره با استفاده از روش bmd مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماری spss صورت گرفت. نتایج: میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه در پژوهش 69/60 سال با انحراف معیار 5/7 سال بود. در گروه اول شامل 45 نفر از داروی استئوفوس و در گروه دوم شامل 25 نفر از داروی رالوکسیفن استفاده شد. اگر چه اختلاف آماری معنی داری در هیچیک از زمانهای مورد بررسی وجود نداشت، به نظر می رسد اثر رالوکسیفن در بهبود دانسیته استخوانی هیپ در طول دوره درمانی بیش از استئوفوس باشد. همچنین مشخص شد که عوارض مصرف استئوفوس به طور معنی داری بیش از رالوکسیفن است. مصرف یکساله هر دو داروی استئوفوس و رالوکسیفن با مکانیسم عمل متفاوت دارای اثرات مفیدی در افزایش دانسیته استخوانی و پیشگیری از استئوپوروز اولیه در زنان یائسه است. اگرچه نقش استئوفوس در این زمینه اندکی بیش از رالوکسیفن بود.